مسأله514. از وقتي كه اولين جزء بچه از شكم مادر بيرون ميآيد، هر خوني كه زن ميبيند، اگر پيش از ده روز يا آخر ده روز قطع شود، خون نفاس است، و زن را در حال نفاس، نفسا ميگويند.
مسأله515. خوني كه پيش از بيرون‌آمدن اولين جزء بچه ميبيند، نفاس نيست.
مسأله516. لازم نيست كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر خون بستهاي هم از رحم خارج شود و خود زن بداند، يا چهار نفر قابله بگويند كه اگر در رحم ميماند انسان ميشد، خوني كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.
مسأله517. ممكن است خون نفاس يك آن بيشتر نيايد، ولي بيشتر از ده روز نميشود.
مسأله518. هر گاه شك كند كه چيزي سقط شده يا نه، يا چيزي كه سقط شده اگر ميماند انسان ميشد يا نه، لازم نيست وارسي كند، و خوني كه از او خارج ميشود، شرعاً خون نفاس نيست.
مسأله519. توقف در مسجد و رساندن جايي از بدن به خط قرآن و كارهاي ديگري كه بر حايض حرام است، بر نفسا هم حرام است، و آنچه بر حايض واجب و مستحب و مكروه است، بر نفسا هم واجب و مستحب و مكروه ميباشد.
مسأله520. طلاق زن در حال نفاس باطل است، و نزديكي‌كردن با او حرام ميباشد؛ و اگر شوهرش با او نزديكي كند، احتياط مستحب آن است به دستوري كه در احكام حيض گفته شد كفاره بدهد.
مسأله521. وقتي از خون نفاس پاك شد، بايد غسل كند و عبادتهاي خود را به جا آورد، و اگر دوباره خون ببيند چنان‌چه روزهايي كه خون ديده با روزهايي كه در وسط پاك بوده، روي هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد، بنابر احتياط واجب روزهايي را كه خون ديده
نفاس قرار دهد، و در روزهايي كه در بين پاك بوده آنچه را بر نفسا حرام است ترك كند، و عبادتهاي خود را به جا آورد.
مسأله522. اگر از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بايد مقداري پنبه داخل فرج نمايد و كمي صبر كند كه اگر پاك است براي عبادتهاي خود غسل كند.
مسأله523. اگرخون نفاس از ده روز بگذرد، چنان‌چه در حيض عادت دارد، به اندازه روزهاي عادت او نفاس و بقيه، استحاضه است؛ و اگر عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيه، استحاضه ميباشد، و احتياط مستحب آن است كسي كه عادت دارد از روز بعد از عادت و كسي كه ندارد، بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، كارهاي استحاضه را به جا آورد، و كارهايي را كه بر نفسا حرام است ترك كند.
مسأله524. زني كه عادت حيضش كمتر از ده روز است، اگر بعد از زايمان بيشتر از روزهاي عادتش خون ببيند، بايد به اندازه روزهاي عادت را نفاس قرار دهد، و بعد از آن بنابر احتياط واجب تا دو روز عبادت را ترك نمايد و بعد از دو روز تا روز دهم، كارهاي استحاضه را به جا آورد و كارهايي را كه بر نفسا حرام است ترك نمايد، و اگر از ده روز بگذرد، استحاضه است، و بايد روزهاي بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد، و عبادتهايي را كه در آن روزها به جا نياورده قضا نمايد، مثلاً زني كه عادت او شش روز بوده، اگر بيشتر از شش روز خون ببيند، بايد شش روز را نفاس قرار دهد، و بنابر احتياط واجب در روز هفتم و هشتم عبادت را ترك كند، و در روز نهم و دهم كارهاي استحاضه را به جا آورد و كارهايي را كه بر نفسا حرام است ترك نمايد، و اگر بيشتر از ده روز خون ديد، از روز بعد از عادت او، استحاضه ميباشد.
مسأله525. زني كه در حيض عادت دارد، اگر بعد از زايمان، تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه پيدرپي خون ببيند، به اندازه روزهاي عادت او نفاس است، و ده روز از خوني كه بعد از نفاس ميبيند اگر چه در روزهاي عادت ماهانهاش باشد، استحاضه است، مثلاً زني كه عادت حيض او از بيستم ماه تا بيست و هفتم است، اگر روز دهم ماه زاييد و تا يك ماه يا بيشتر پيدرپي خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز، حتي خوني كه در روزهاي عادت خود ـ كه از بيستم تا بيست و هفتم است ـ ميبيند، استحاضه ميباشد، و بعد
از گذشتن ده روز، اگر خوني را كه ميبيند در روزهاي عادتش باشد، حيض است؛ چه نشانه حيض داشته باشد يا نداشته باشد و هم‌چنين است اگر در روزهاي عادتش نباشد ولي نشانه حيض داشته باشد، و اگر بعد از گذشتن ده روز از نفاس، در روزهايي كه عادت حيض او نباشد، خوني ببيند كه نشانه حيض نداشته باشد، بايد احتياطاً تا وقتي كه ممكن است آن خون حيض باشد، آنچه را بر حايض حرام است ترك كند و كارهاي مستحاضه را به جا آورد.
مسأله526. زني كه در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه خون ببيند، ده روز اول آن نفاس، و ده روز دوم آن استحاضه است و خوني كه بعد از آن ميبيند، اگر نشانه حيض داشته باشد حيض، و گر نه آن هم استحاضه ميباشد.