مسأله 2372. در زناشويي؛ چه دائم و چه غير دائم، بايد صيغه خوانده شود، و تنها راضيبودن زن و مرد كافي نيست، و صيغه عقد را يا خود زن و مرد ميخوانند، يا ديگري را وكيل ميكنند كه از طرف آنان بخواند.
مسأله 2373. وكيل لازم نيست مرد باشد؛ زن هم ميتواند براي خواندن صيغه عقد از طرف ديگري وكيل شود.
مسأله 2374. زن و مرد تا يقين نكنند كه وكيل آنان صيغه را خوانده است نميتوانند به يكديگر نگاه محرمانه نمايند، و گمان به اين‌كه وكيل صيغه را خوانده است كفايت نميكند، ولي اگر وكيل بگويد صيغه را خواندهام كافي است.
مسأله 2375. اگر زني، كسي را وكيل كند كه مثلاً ده روزه او را به عقد مردي درآورد و ابتداي ده روز را معين نكند، آن وكيل ميتواند هر وقت كه بخواهد او را ده روزه به عقد آن مرد درآورد، ولي اگر معلوم باشد كه زن، روز يا ساعت معيني را قصد كرده، بايد صيغه را مطابق قصد او بخواند.
مسأله 2376. يك نفر ميتواند براي خواندن صيغه عقد دائم يا غير دائم از طرف زن و مرد، وكيل شود، و نيز مرد ميتواند از طرف زن وكيل شود و او را براي خود به طور دائم يا غير دائم عقد كند، و هم‌چنين زن ميتواند از طرف مرد وكيل شود كه خود را به عقد او درآورد، ولي احتياط مستحب آن است كه عقد را دو نفر بخوانند.