مسأله 2331. كفالت آن است كه انسان ضامن شود كه هر وقت طلبكار بدهكار را خواست، به دست او بدهد، و به كسي كه اين‌طور ضامن ميشود كفيل ميگويند.
مسأله 2332. كفالت در صورتي صحيح است كه كفيل به هر لفظي اگر چه عربي نباشد به طلبكار بگويد كه من ضامنم هر وقت بدهكار خود را بخواهي به دست تو بدهم، و طلبكار هم قبول نمايد.
مسأله 2333. كفيل بايد مكلف و عاقل باشد، و او را در كفالت مجبور نكرده باشند، و بتواند كسي را كه كفيل او شده حاضر نمايد.
مسأله 2334. يكي از پنج چيز، كفالت را به هم ميزند:
اول ـ كفيل، بدهكار را به دست طلبكار بدهد.
دوم ـ طلب طلبكار داده شود.
سوم ـ طلبكار از طلب خود بگذرد.
چهارم ـ بدهكار بميرد.
پنجم ـ طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند.
مسأله 2335. اگر كسي به زور بدهكار را از دست طلبكار رها كند، چنان‌چه طلبكار دسترسي به او نداشته باشد، كسي كه بدهكار را رها كرده، بايد او را به دست طلبكار بدهد و يا طلب طلبكار را بپردازد.