مسأله 2430. متعهكردن زن اگر چه برای لذتبردن هم نباشد صحیح است.
مسأله 2431. واجب است كه شوهر بیش از چهار ماه نزدیكی با متعه خود را اگر جوان باشد ترك نكند، و بنابر احتیاط بیش از این مدت، نزدیكی با متعه پیر خود را نیز ترك نكند.
مسأله 2432. زنی كه متعه میشود، اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزدیكی نكند، عقد و شرط او صحیح است، و شوهر فقط میتواند لذتهای دیگر از او ببرد، ولی اگر بعداً به نزدیكی راضی شود، شوهر میتواند با او نزدیكی نماید.
مسأله 2433. زنی كه متعه شده، اگر چه آبستن شود حق خرجی ندارد.
مسأله 2434. زنی كه متعه شده، حق همخوابی ندارد، و از شوهر ارث نمیبرد، و شوهر هم از او ارث نمیبرد.
مسأله 2435. زنی كه متعه شده اگر نداند كه حق خرجی و همخوابی ندارد عقد او صحیح است، و برای آن كه نمیدانسته، حقی به شوهر پیدا نمیكند.
مسأله 2436. زنی كه متعه شده میتواند بدون اجازه شوهر از خانه بیرون برود، ولی اگر به واسطه بیرونرفتن، حق شوهر از بین میرود، بیرونرفتن او حرام است.
مسأله 2437. اگر زنی مردی را وكیل كند، كه به مدت و مبلغ معین او را برای خود متعه نماید، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود در آورد، یا به غیر از مدت یا مبلغی كه معین شده او را متعه كند، وقتی كه آن زن فهمید، اگر بگوید: راضی هستم؛ عقد صحیح و گر نه باطل است.
مسأله 2438. اگر پدر یا جد پدری برای محرمشدن، یك ساعت یا دو ساعت زنی را به عقد پسر نابالغ خود درآورد كافی است، و نیز میتواند دختر نابالغ خود را برای محرمشدن، به عقد كسی در آورد، ولی باید آن عقد برای دختر مفسده نداشته باشد.
مسأله 2439. اگر پدر یا جد پدری، طفل خود را كه در محل دیگری است و نمیداند زنده است یا مرده، برای محرمشدن به عقد كسی در آورد، بر حسب ظاهر، محرمبودن حاصل میشود، و چنانچه بعداً معلوم شود كه در موقع عقد، آن دختر زنده نبوده، عقد باطل است، و كسانی كه به واسطه عقد ظاهراً محرم شده بودند نامحرمند.
مسأله 2440. اگر مرد مدت متعه زن را ببخشد، چنانچه با او نزدیكی كرده، باید تمام چیزی را كه قرار گذاشته به او بدهد، و اگر نزدیكی نكرده، باید نصف آن را بدهد.
مسأله 2441. مرد میتواند زنی را كه متعه او بوده و هنوز عدهاش تمام نشده، به عقد دائم خود در آورد.