نماز مهمترین اعمال دینی است كه اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادت‎های دیگر هم قبول می‎شود، و اگر پذیرفته نشود، اعمال دیگر هم قبول نمی‎شود؛ و همان‌طور كه اگر انسان شبانه‌روزی پنج نوبت در نهر آبی شستشو كند، چرك در بدنش نمی‎ماند، نمازهای پنج‌گانه هم انسان را از گناهان پاك می‎كند، و سزاوار است كه انسان نماز را در اول وقت بخواند، و كسی كه نماز را پست و سبك شمارد، مانند كسی است كه نماز نمی‌خواند.

پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: كسی كه به نماز اهمیت ندهد، و آن را سبك شمارد، سزاوار عذاب آخرت است. روزی حضرت در مسجد تشریف داشتند. مردی وارد و مشغول نماز شد، و ركوع و سجودش را كاملاً به جا نیاورد. حضرت فرمودند: اگر این مرد در حالی كه نمازش این طور است از دنیا برود، به دین من از دنیا نرفته است. پس انسان باید مواظب باشد كه با عجله و شتابزدگی نماز نخواند، و در حال نماز به یاد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد، و متوجه باشد كه با چه كسی سخن می‎گوید، و خود را در مقابل عظمت و بزرگی خداوند عالم، بسیار پست و ناچیز ببیند، و اگر انسان در موقع نماز كاملاً به این مطلب توجه كند، از خود بی‎خبر می‎شود، چنان كه در حال نماز تیر را از پای مبارك امیرالمؤمنین علیه‌ السلام بیرون كشیدند، و آن حضرت متوجه نشدند.

و نیز باید نمازگزار توبه و استغفار نماید، و گناهانی كه مانع قبول‌شدن نماز است، مانند حسد، كبر، غیبت، خوردن حرام، آشامیدن مسكرات و ندادن خمس و زكات، بلكه هر معصیتی را ترك كند، و هم‌چنین سزاوار است كارهایی كه ثواب نماز را كم می‎كند به جا نیاورد، مثلاً در حال خواب‌آلودگی و خودداری از بول به نماز نایستد، و در موقع نماز به آسمان نگاه نكند، و نیز كارهایی كه ثواب نماز را زیاد می‎كند به جا آورد، مثلاً انگشتری عقیق به دست كند، و لباس پاكیزه بپوشد، و شانه و مسواك كند، و خود را خوشبو نماید.