نماز مهمترين اعمال ديني است كه اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادتهاي ديگر هم قبول ميشود، و اگر پذيرفته نشود، اعمال ديگر هم قبول نميشود؛ و همان‌طور كه اگر انسان شبانه‌روزي پنج نوبت در نهر آبي شستشو كند، چرك در بدنش نميماند، نمازهاي پنج‌گانه هم انسان را از گناهان پاك ميكند، و سزاوار است كه انسان نماز را در اول وقت بخواند، و كسي كه نماز را پست و سبك شمارد، مانند كسي است كه نماز نمي‌خواند.
پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: كسي كه به نماز اهميت ندهد، و آن را سبك شمارد، سزاوار عذاب آخرت است. روزي حضرت در مسجد تشريف داشتند. مردي وارد و مشغول نماز شد، و ركوع و سجودش را كاملاً به جا نياورد. حضرت فرمودند: اگر اين مرد در حالي كه نمازش اين طور است از دنيا برود، به دين من از دنيا نرفته است. پس انسان بايد مواظب باشد كه با عجله و شتابزدگي نماز نخواند، و در حال نماز به ياد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد، و متوجه باشد كه با چه كسي سخن ميگويد، و خود را در مقابل عظمت و بزرگي خداوند عالم، بسيار پست و ناچيز ببيند، و اگر انسان در موقع نماز كاملاً به اين مطلب توجه كند، از خود بيخبر ميشود، چنان كه در حال نماز تير را از پاي مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام بيرون كشيدند، و آن حضرت متوجه نشدند.
و نيز بايد نمازگزار توبه و استغفار نمايد، و گناهاني كه مانع قبول‌شدن نماز است، مانند حسد، كبر، غيبت، خوردن حرام، آشاميدن مسكرات و ندادن خمس و زكات، بلكه هر معصيتي را ترك كند، و هم‌چنين سزاوار است كارهايي كه ثواب نماز را كم ميكند به جا نياورد، مثلاً در حال خواب‌آلودگي و خودداري از بول به نماز نايستد، و در موقع نماز به آسمان نگاه نكند، و نيز كارهايي كه ثواب نماز را زياد ميكند به جا آورد، مثلاً انگشتري عقيق به دست كند، و لباس پاكيزه بپوشد، و شانه و مسواك كند، و خود را خوشبو نمايد.