مسأله 1727. مسافر می‎تواند برای خواستن حاجت، سه روز در مدینه طیّبه روزه مستحبی بگیرد.

مسأله 1728. كسی كه نمی‎داند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مسأله را بفهمد، روزه‎اش باطل می‎شود، و اگر تا مغرب نفهمد، روزه‎اش صحیح است.

مسأله 1729. اگر فراموش كند كه مسافر است، یا فراموش كند كه روزه مسافر باطل می‎باشد و در سفر روزه بگیرد، روزه‎اش باطل است.

مسأله 1730. اگر روزه‎دار بعد از ظهر مسافرت نماید، باید روزه خود را تمام كند، و در صورتی كه شب نیت سفر كرده باشد، احتیاط مستحب آن است كه قضای آن را به جا آورد؛ و اگر پیش از ظهر مسافرت كند، وقتی به حد ترخص برسد، یعنی به جایی برسد كه دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود، باید نیت روزه نداشته باشد، و اگر از شب، قصد سفر نكرده باشد، احتیاط مستحب اتمام روزه و قضای آن است؛ و اگر قبل از ظهر به وطن برگردد و مفطر به جا نیاورده باشد، به حد ترخص كه رسید، باید نیت روزه نماید، و روزه‎اش صحیح است.

مسأله 1731. اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد كه می‎خواهد ده روز در آنجا بماند، چنان‌چه كاری كه روزه را باطل می‎كند انجام نداده، باید آن روز را روزه بگیرد، و اگر انجام داده، نمی‎تواند آن روز را روزه بگیرد.

مسأله 1732. اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد كه می‎خواهد ده روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.

مسأله 1733. مسافر و كسی كه از روزه‌گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نماید، و در خوردن و آشامیدن كاملاً خود را سیر كند.