مسأله 1734. كسی كه به واسطه پیری نمی‎تواند روزه بگیرد یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست، ولی در صورت دوم باید برای هر روز یك مد گندم یا جو و مانند این‌ها به فقیر بدهد، بلكه در صورت اول نیز بنابر احتیاط لازم، یك مد طعام بدهد.

مسأله 1735. كسی كه به واسطه پیری روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد، قضای روزه‎هایی را كه نگرفته، بنابر احتیاط مستحب به جا آورد.

مسأله 1736. اگر انسان مرضی دارد كه زیاد تشنه می‎شود و نمی‎تواند تشنگی را تحمل كند، یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولی در صورت دوم و بلكه در صورت اول هم بنابر احتیاط لازم باید برای هر روز یك مد گندم یا جو و مانند این‌ها به فقیر بدهد، و احتیاط مستحب آن است كه بیشتر از مقداری كه ناچار است آب نیاشامد، و چنان‌چه بعد بتواند روزه بگیرد روزه‎هایی را كه نگرفته قضا نماید.

مسأله 1737. زنی كه زاییدن او نزدیك است و روزه برای حملش یا برای خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست، و در صورت اول، باید برای هر روز بنابر احتیاط لازم یك مد طعام به فقیر بدهد؛ ولی اگر روزه برای خودش ضرر دارد، رعایت این احتیاط لازم نیست اگر چه بهتر است، و روزه‎هایی را كه نگرفته، باید قضا نماید.

مسأله 1738. زنی كه بچه شیر می‎دهد و شیر او كم است؛ چه مادر بچه، یا دایه او باشد، یا بی‎اجرت شیر دهد، اگر روزه برای بچه یا برای خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نیست، و در صورت اول باید برای هر روز یك مد طعام به فقیر بدهد، و در هر دو صورت روزه‎هایی را كه نگرفته باید قضا نماید، ولی اگر كسی پیدا شود كه بی‎اجرت بچه را شیر دهد، یا برای شیردادن بچه از پدر یا مادر بچه یا از كس دیگری كه اجرت او را بدهد اجرت بگیرد، احتیاط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه بگیرد.