ایمان محبّت است و محبّت ایمان

در روایت است که از امام معصوم(ع) سؤال می‌کنند آیا حبّ و دوستی هم جزء ایمان است؟ حضرت می‌فرماید:

«هَلِ الإِیمَانُ إِلا الْحُّبُّ»؛[1]

در روایت دیگری است که حضرت می‌فرماید:

«هَلِ الإِیمَانُ إِلا الْحُبُّ وَالْبُغْضُ».[2]

ایمان، حبّ و بغض است، یعنی انسان دوست داشته باشد دوستان خدا را و دشمن بدارد دشمنان خدا را.

کارهایی که اسباب خشنودی خدا می‌شود دوست داشته باشد، نماز، روزه و عبادت خدا را دوست داشته باشد خدمت به بندگان خدا و قضای حوائج مؤمنین و همۀ کارهایی که محبوب خدا است را دوست داشته باشد، دشمنان خدا را دشمن بدارد، کارهایی که پیش خداوند متعال مبغوض است دشمن بدارد مثل گناه و فسق و فجور و این‌همه موسیقی که الآن در کشور رواج می‌دهند تا این انقلاب را کم‌رنگ کنند و به آن ضربه بزنند و جوانان را منحرف کنند، اختلاط زن و مرد را درست کنند؛ و کارهای زشت دیگری که هست، مؤمن باید از همۀ این برنامه‌ها نفرت داشته باشد؛ در رادیو و تلویزیون باشد یا جاهای دیگر، مؤمن باید از این جشنواره‌های خبیثی که این‌همه پول مردم را برای آن خرج می‌کنند متنفّر باشد.

شما که الحمدلله خودتان را پاسدار انقلاب اسلامی‌ معرفی می‌کنید، یعنی می‌خواهید مواظب باشید این انقلاب در خط اسلام و قرآن ثابت بماند، و دشمنان نتوانند خط انقلاب را عوض کنند. باید این جهات را مواظب باشید که هر چیزی که موجب رضای خداوند متعال است دوست داشته باشید و از هر چیزی که موجب تنفر ائمه(ع) و اسباب نگرانی خاطر شریف حضرت ولیّ عصر(عج) می‌شود متنفر باشید.

مع‌الأسف انسان می‌بیند شخصی عکس زنش را پشت ماشین گذاشته که بیایید فردا به او رأی دهید، این با غیرت اسلامی ‌نمی‌سازد.

حضرت رسول(ص) فرمود:

«إنَّ سَعْداً لَغَیُورٌ، وَأَنَا أَغْیَرُ مِنْهُ».[3]