ايمان محبّت است و محبّت ايمان

در روايت است که از امام معصوم(ع) سؤال مي‌کنند آيا حبّ و دوستي هم جزء ايمان است؟ حضرت مي‌فرمايد:

«هَلِ الإِيمَانُ إِلا الْحُّبُّ»؛[1]

در روايت ديگري است که حضرت مي‌فرمايد:

«هَلِ الإِيمَانُ إِلا الْحُبُّ وَالْبُغْضُ».[2]

ايمان، حبّ و بغض است، يعني انسان دوست داشته باشد دوستان خدا را و دشمن بدارد دشمنان خدا را.

کارهایي که اسباب خشنودي خدا مي‌شود دوست داشته باشد، نماز، روزه و عبادت خدا را دوست داشته باشد خدمت به بندگان خدا و قضای حوائج مؤمنين و همۀ کارهایي که محبوب خدا است را دوست داشته باشد، دشمنان خدا را دشمن بدارد، کارهایي که پيش خداوند متعال مبغوض است دشمن بدارد مثل گناه و فسق و فجور و اين‌همه موسيقي که الآن در کشور رواج می‌دهند تا اين انقلاب را کم‌رنگ کنند و به آن ضربه بزنند و جوانان را منحرف کنند، اختلاط زن و مرد را درست کنند؛ و کارهاي زشت ديگري که هست، مؤمن بايد از همۀ اين برنامه‌ها نفرت داشته باشد؛ در راديو و تلويزيون باشد يا جاهاي ديگر، مؤمن بايد از اين جشنواره‌هاي خبيثي که اين‌همه پول مردم را براي آن خرج مي‌کنند متنفّر باشد.

شما که الحمدلله خودتان را پاسدار انقلاب اسلامی‌ معرفي مي‌کنيد، يعني مي‌خواهيد مواظب باشيد اين انقلاب در خط اسلام و قرآن ثابت بماند، و دشمنان نتوانند خط انقلاب را عوض کنند. بايد اين جهات را مواظب باشيد که هر چيزي که موجب رضاي خداوند متعال است دوست داشته باشيد و از هر چيزي که موجب تنفر ائمه(ع) و اسباب نگراني خاطر شريف حضرت وليّ عصر(عج) مي‌شود متنفر باشيد.

مع‌الأسف انسان مي‌بيند شخصي عکس زنش را پشت ماشين گذاشته که بيایيد فردا به او رأي دهيد، اين با غيرت اسلامی ‌نمی‌سازد.

حضرت رسول(ص) فرمود:

«إنَّ سَعْداً لَغَيُورٌ، وَأَنَا أَغْيَرُ مِنْهُ».[3]