در دورۀ آخرالزمان امتحانات بسیار است. در روایت آمده است:
(قتاد) که در این روایت آمده است درخت مانندی است که در مثل بیابان‌های عربستان
می‌روید و خارهای بسیار سختی دارد که کندن آن خصوصاً با دست بسیار مشکل است.
در این روایت می‌فرماید: برای صاحب این امر غیبتی است که اگر کسی بخواهد در آن عصر غیبت به دین خود حقیقتاً متمسک باشد و دین‌دار و مسلمان و شیعه باشد و ولایت امیرالمؤمنین(ع) را داشته باشد به‌قدری سخت است، مثل آنکه بخواهد آن خارها را با دست از آن درخت جدا کند. در روایت دیگری آمده است:
حفظ دین در عصر غیبت آن‌قدر سخت است مثل اینکه انسان بخواهد آتش را در کف دست نگه دارد.
امروز آن زمان‌ها است و اگر هم نباشد در آینده زمان‌هایی پیش می‌آید که همین‌طور می‌شود.
کسی که منتظر ظهور است باید خودش را برای بیرون آمدن از این امتحانات و ابتلائات آماده کند تا بتواند در هر وضعیت و شرایطی به دین خود متمسّک باشد و دین خود و اسلام را از همه چیز عزیزتر بداند.
کسی که منتظر ظهور است باید به ریسمان خدا متمسک باشد.
ریسمان خدا، ولایت محمد و آل محمد(ص) و پیروی از دستورات و تعلیمات آنها است باید مواظب باشیم از خط تمسک به ولایت اهل‌بیت(ع) بیرون نرویم. عده‌ای می‌خواهند خط مردم را عوض کنند، مواظب باشید خط شما عوض نشود و در راه اسلام ثابت‌قدم بمانید، افتخار کنید که شیعه هستید، با امام زمان(عج) آشنا هستید، ولایت اهل بیت(ع) را دارید افتخار کنید که ماه مبارک شعبان و نیمۀ این ماه را احترام
و تجلیل می‌کنید به مسجد جمکران می‌آیید یا صاحب‌الزمان(عج) می‌گویید هویت ما همین‌ها است.
هرچه به این مطالب بیشتر متمسّک باشیم هویت دینی و مذهبی ما ظاهرتر است، همه چیز باید به قرآن و احکام اسلام برگردد، باید متوجه باشیم این هویت را از ما نگیرند، می‌خواهند این هویت را از ما بگیرند، با بعضی نوشته‌ها و تبلیغات و حرف‌هایی که زده می‌شود.
در همۀ دنیا این برنامه هست که می‌خواهند هویت مسلمان‌ها را عوض کنند و هویت‌هایی که خودشان می‌خواهند برای ما بسازند.
این زمان، زمان امتحانات است و باید شما نوجوانان و جوانان عزیز، شما دانش‌آموزان عزیز، خودتان را حفظ کنید.
امیدوارم خداوند متعال همه شما را ذخیرۀ ارزشمندی برای اسلام قرار دهد و از یاوران امام زمان(عج) باشید.
[1]. کلینی، الکافی، ج1، ص335؛ طوسی، الغیبه، ص455؛ مجلسی، بحار الانوار، ج52، ص111؛ صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ج2، ص248. «برای صاحب این امر (امامت و ولایت) غیبتی است که در دوران غیبت آن‌حضرت دین‌دار بودن همانند کندن برگ‌های شاخه قتاد پرخار است.»
[2]. ابن‌بطریق، عمدة عیون صحاح الاخبار، ص435؛ متقی هندی، کنز العمال، ج14، ص255؛ قندوزی، ینابیع المودّه، ج3، ص388.
[3]. آل‌عمران، ١٠٣. «و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید».