هميشه به ياد داشته باشيم و فراموش نکنيم، درسي که می‌خوانيم يا می‌گویيم همه براي ايشان و به حساب ايشان باشد و خدمتگزار اسلام و آن حضرت باشيم و هميشه در نظر داشته باشيم که عنايات ايشان شامل حال ما باشد، اگر مشمول توجهات حضرت نباشيم خير و برکت نمی‌بينيم، بسا مي‌شود اين علوم براي انسان حجاب مي‌شود و مانع سير و عروج و ترقي و کمال انسان مي‌شود ولي از آن‌طرف هرچه بيشتر ياد ايشان را گرامی بداريم و ايشان در خاطره و ذهنمان باشد موجب مي‌شود که از همۀ کارهايمان بهرۀ کامل را ببريم و موفق باشيم، چون برکات به‌وسيلۀ آن حضرت نازل مي‌شود.
بايد کاري کنيم که رضايت ايشان فراهم شود ببينيم آن حضرت چگونه راضي هستند. بسياري از کارهایي که می‌کنيم اسباب ناراحتي و نگراني ايشان است و من می‌دانم ايشان نگران می‌شوند.
بايد هر‌کسی در حد خودش اگرچه در يک محدوده کوچک، اموري که اسباب نگراني ايشان است برطرف کند مانند اختلاط زن و مرد که اسلام راضي نيست. اين چه تعصبي است که ما داشته باشيم
که حتي يک وقتي می‌خواهيم يک سخنگو داشته باشيم بگویيم اين سخنگو زن باشد يا مثلاً می‌خواهند دانشکده پليس براي زن‌ها درست کنند. اين دانشکده را براي چه می‌خواهيم؟ اينها در درازمدت تبعات بدي خواهد داشت و شخصيت اسلامی ما را عوض مي‌کند. اگر لازم است عده‌اي زن براي مواردي که در ارتباط با زن‌ها می‌باشد داشته باشند، اما اینکه با آن کيفيت و رسميت، درجه داشته باشند، وضعيت به صورت ديگري می‌شود. اين قبيل مسائل زياد است و اينها اسباب نگراني حضرت وليّ عصر(عج) است.
[1]. فرازي از دعاي عديله. مجلسی، زاد المعاد، ص 422 – 424.