یکی از مطالبی که در اینجا هست مسألۀ اشخاصی است که ادعای مهدویت می‌کردند (متمهدی‌ها) شناخت فساد و بطلان اینها خیلی لازم است مخصوصاً بابیه و اینهایی که فعلاً هستند، همچنین مطالعۀ کتاب‌هایی که در رد آنها نوشته شده است، حتی کتاب‌های خود آنها چون بعضی ازکتاب‌هایشان بیشتر از کتاب‌هایی که در رد آنها نوشته شده دلیل بر بطلانشان هست، در بعضی از کتاب‌های میرزا علی‌محمد مطالب و الفاظی هست که وقتی حاج ملا‌هادی نجم‌آبادی آنها را در یک جلسه خواند گفت:
او اگر معجزۀ خودش را هذیان‌گویی و نامربوط‌گویی قرار داده بود معجزه بود.
لازم است در اطراف وضعیت و پیدایش اینها و کتاب‌هایی که در این زمینه نوشته شده است مطالعه شود مثلاً کتابی که مرحوم حاج شیخ جواد بلاغی نوشته است، روایات ممتازی دارد که گویا کتاب غیبت فضل بن شاذان پیش ایشان بوده است چون بلاواسطه از آن‌جا نقل می‌کند (البته بعضی دیگر از علما هم این کتاب را داشته‌اند). این
کتاب جالبی است به فارسی هم ترجمه شده مرحوم آقای فانی ترجمه کرده است[1] و کتاب‌های دیگری هم هست مثل کتاب مرحوم آقای شیخ احمد شاهرودی،[2] کتاب بزرگی است ایشان بعضی از احادیث مشکل و دشوار را مطرح کرده، مثل حدیث ابولبید. اینها روی‌هم‌رفته خوب است نه اینکه جواب آنها باشد، جواب آنها خیلی مهم نیست آنها الآن شناخته شده هستند که هویتشان چه بوده است، ولی به‌هرحال در این کتاب‌ها مطالب دیگری راجع به مهدویت و تحقیقاتی راجع به روایات است.
لازم است همۀ این کتاب‌ها مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد تا جوانب مختلف کار شما بر اساس اتقان، تحقیق و استحکام باشد.