قال الله تعالی:
من خیلی تشکر می‌کنم از اظهار لطفی که فرمودید و بنده را به زیارت خودتان نائل کردید.
با این افتخار بزرگ و انتساب به نام نامی حضرت ولیّ عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف و ارواحنا و ارواح العالمین له الفداء که شما دارا هستید بنده به شما و اسم شریفی که دارید برای مطالب و مقاصد خودم توسل پیدا می‌کنم.
اسم مهدی و «یا مهدی» بسیار افتخارآمیز است، بسیار پیام و معنا دارد، این اسم و هر اسمی که تعلّق و اشاره داشته باشد به وجود مقدس حضرت ولیّ عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف و ارواحنا و ارواح العالمین له الفداء معانی و مفاهیمش برای یک مسلمان به‌خصوص شیعه بسیار است، کسی که این اسم را انتخاب می‌کند باید تعهدات خاصی در امر دین داشته باشد، و به مقام معرفت امام رسیده باشد.
در حدیث شریفی که فریقین (هم شیعه و هم سنی) نقل کرده‌اند آمده است:
«مَنْ مَاتَ وَلَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ میتَةً جَاهِلِیَّةً».[3]
کسی که خود را به این اسم انتساب داده، خودش را از مردن جاهلی نجات داده است، و درواقع به مقاماتی رسیده است که خودش را با این اسم معرّفی می‌کند. این اسم معانی مختلفی دارد، هم در قرآن و هم در احادیث.
[1]. دیدار هیئت «یا مهدی» از تهران با حضرت آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی‌مدظله‌العالی در تاریخ 24 اردیبهشت 1388.
[2]. قصص، ٥. «ما می‌خواستیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم».
[3]. صدوق، کمال الدین، ص409؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج3، ص18؛ مجلسی، بحار الانوار، ج8، ص368. «کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، مرگش همانند مرگ جاهلیت است».