قال الله تعالي:
من خيلي تشکر می‌کنم از اظهار لطفي که فرموديد و بنده را به زيارت خودتان نائل کرديد.
با اين افتخار بزرگ و انتساب به نام نامی حضرت وليّ عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف و ارواحنا و ارواح العالمین له الفداء که شما دارا هستيد بنده به شما و اسم شريفي که داريد براي مطالب و مقاصد خودم توسل پيدا می‌کنم.
اسم مهدي و «يا مهدي» بسيار افتخارآميز است، بسيار پيام و معنا دارد، اين اسم و هر اسمی که تعلّق و اشاره داشته باشد به وجود مقدس حضرت وليّ عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف و ارواحنا و ارواح العالمین له الفداء معاني و مفاهيمش براي يک مسلمان به‌خصوص شيعه بسيار است، کسي که اين اسم را انتخاب مي‌کند بايد تعهدات خاصي در امر دين داشته باشد، و به مقام معرفت امام رسيده باشد.
در حديث شريفي که فريقين (هم شيعه و هم سني) نقل کرده‌اند آمده است:
«مَنْ مَاتَ وَلَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ ميتَةً جَاهِلِيَّةً».[3]
کسي که خود را به اين اسم انتساب داده، خودش را از مردن جاهلي نجات داده است، و درواقع به مقاماتي رسيده است که خودش را با اين اسم معرّفي مي‌کند. اين اسم معاني مختلفي دارد، هم در قرآن و هم در احاديث.
[1]. دیدار هيئت «يا مهدي» از تهران با حضرت آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی‌مدظله‌العالی در تاریخ 24 ارديبهشت 1388.
[2]. قصص، ٥. «ما می‌خواستیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم».
[3]. صدوق، کمال الدین، ص409؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج3، ص18؛ مجلسی، بحار الانوار، ج8، ص368. «کسي که بميرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، مرگش همانند مرگ جاهليت است».