س. شیعه وقتى از حدیث ثقلین بر امامت ائمه خود استدلال مىکنند دچار یک تناقض مىشوند، چون آنها هرکس که ثقل اصغر (اهلبیت) را عیبجویى کند کافر قرار مىدهند، امّا هرکس به ثقل اکبر که قرآن است طعنه بزند مىگویند او مجتهد بود و او را کافر نمىشمارند.
شیعه در مورد قرآن، اگر کسی کمترین اهانتی را بنماید او را کافر و واجبالقتل میداند. قرآن را همانطور که خود، خودش را معرّفی مینماید، میشناسند و آن را نور، شفا و هدایت میدانند.
شیعه «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هُوَ النُّورُ الْمُبِینُ وَالْحَبْلُ الْمَتِینُ وَالْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَالدَّرَجَةُ الْعُلْیَا»[2] میگویند و به «إِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیْكُمُ الْفِتَنُ كَقِطَعِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیْكُمْ بِالْقُرْآنِ»[3] معتقدند.
اهانت، از جانب بزرگان و خلفای واجبالاطاعة شما بود که به قرآن تیر زدند و شعر و هجو گفتند. شیعه کمال احترام را برای قرآن قائل است. شیعیان هستند که
شب و روز تلاوت قرآن میکنند و اینهمه حافظ قرآن دارند و قاریان درجه بالا از شیعیان میباشند. شیعه به جهت قرائت قرآن مجید بالاترین ثوابها را قائلند.
[1]. نحل، 105؛ «تنها كسانى دروغ مىبندند كه به آیات خدا ایمان ندارند».
[2]. فیض کاشانی، الوافی، ج1، ص17؛ مجلسی، بحارالانوار، ج89، ص31؛ «بهدرستیکه این قرآن نور آشکار و ریسمان محکم و دستگیره مطمئن و درجه بلند و بالا است».
[3]. کلینی، الکافی، ج2، ص599؛ حر عاملی، وسائلالشیعه، ج6، ص171؛ «وقتی آشوبها و فتنهها همانند پارههای شب تار شما را فرا گرفت (و موضوع بر شما مشتبه شد) پس به قرآن رویآورید و پناه جویید».