سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

 ارتداد برخی از صحابه پیامبر(ص)

 س. شیعه معتقدند که اغلب صحابه به‌جز تعداد بسیار اندکى منافق و کافر بوده‌اند. اگر چنین است، پس چرا این کافران آن تعداد اندکى را که با پیامبرŒ بودند نابود نکردند و اگر اصحاب بعد از وفات پیامبرŒ همه به‌جز هفت نفر مرتد شدند، چرا آنها آن هفت نفر را نکشتند و به دوران نیاکانشان برنگشتند؟

ج. شیعه نمی‌گویند كه اصحاب همه یا اکثریت مرتد شدند، بلكه می‌گویند كه در همان عصر پیغمبر‌(ص)  برحسب صریح آیات قرآن، در بین صحابه، منافقین بودند که اگرچه با آنها به ظاهر معامله اسلام می‌شد، اما در باطن، کافر و بی‌اعتقاد بودند.

بعد از پیغمبر‌(ص)  بسیاری از اینها برحسب روایات صریحه صحیحه حوض،[1] مرتدّ حقیقی شدند. باز هم اگرچه صریحاً اصل نبوّت را انکار نمی‌کردند و از اسلام برای نیل به مقاصد خود بهره می‌گرفتند، ولی نصوص مسائلی را که پیغمبر‌(ص)  فرموده بود یا قرآن بر آن صراحت داشت منکر شدند و در‌عین‌حال دستگاه حاکمه وقت به‌عنوان ارتداد، کسانی که آنها را نمی‌پذیرفتند و استبداد آنها را خلاف اسلام و نصوص صادر از پیغمبر‌(ص)  می‌دانستند به قتل می‌رساندند که داستان عمر با مالک بن نویره[2] یکی از آن عار و ننگ‌هایی است که به‌بار آوردند.

 


[1]. بخاری، صحیح، ج7، ص208.

[2]. طبرى، تاریخ، ج2، ص503؛ ابن‌اثیر جزری، الكامل فی التاریخ، ج2، ص357.

نويسنده: