سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

امامت در نسل امام‌حسین(علیهالسلام)

س. معلوم و مشخص است که مادر حسن بن على، فاطمه مى‌باشد و نزد شیعه از آل عبا است و در این مورد او با برادرش حسین فرقى ندارد. پس چرا امامت به فرزندان حسن نرسید و در فرزندان حسین ادامه یافت؟

ج. این تعبیر در سؤال (نزد شیعه) تعبیری بسیار زشت و علامت شک و تردید است. این بزرگواران نزد همه شیعه و سنّی اهل کسا می‌باشند[1] و اهل کسا منحصر به این‌ پنج‌تن است.

جواب از سؤال این است که امامت، به نصب الهی و نصّ است، مثل نبوت. همچنان‌که ایراد آنها که می‌گفتند: (لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلى‏ رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظیم‏)[2] بیجا و فضولی بود و جوابش (اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ)[3] بود، در امامت هم جواب همین است (اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ).

 

 

 

[1]. احمد بن حنبل، مسند، ج6، ص292، 298، 304، 323 و دیگر مصادر اهل‌سنّت.

[2]. زخرف، 31؛ «چرا این قرآن بر مرد بزرگ (و ثروتمندى) از این دو شهر (مكه و طائف) نازل نشده است؟!».

[3]. انعام، 124؛ «خداوند آگاه‌تر است كه رسالت خویش را كجا قرار دهد!».

موضوع: 
نويسنده: