نامگذاری شیعیان با پیشوند عبد
س. انسان فقط مىتواند بنده خدا باشد چرا كه خداوند خودش فرموده: )بَلِ اللهَ فَاعْبُدْ(، پس چرا شیعیان، اسمهای خودشان را عبدالحسین، عبدالعلیّ و عبدالزّهراء میگذارند؟
ج. گمان نمیکنم طرحکننده این سؤالات، یک نفر سنّی، فهمیده و عالم باشد. عوامانه و جاهلانه است که غیر از بعض سلفیها و وهّابیهای عوام یا کمعقل در مقام ایراد و اعتراض به قومی که بزرگترین دانشمندان جهان از آنهاست این حرفهای واهی را بزند.
محال است که از مثل فخر رازی سنّی، یا آلوسی صاحب تفسیر روحالبیان و یا مثل قوشچی شارح تجرید و فرید وجدی و محمد عبده و صدها و بیشتر، این سخنان - که میتوان حتی گفت کودکانه است - صادر شود. انصافاً که اهلسنّت باید این اشخاص]طراحان سؤال[ را محاکمه کنند که عار جامعه علمی اسلام از شیعه و سنّی هستند.
عبدالحسین، عبدالعلی، عبدالنّبی و عبدالرّسول، این اسامی با (بَلِ اللّهَ فَاْعبُد)[1] چه ارتباطی دارد؟ عبد هرجا معنای خودش را دارد. هم به غلام مملوک، عبد گفته میشود و هم به آدمهای مخلوق، عبدالله میگویند.
عبدالله، بنده خدا، مخلوق خدا و مرزوق خداست. عبدالأمیر یا عبدالأستاد و عبدالحسین عنوان مملوکیّت و سِمَت غلامی و اظهار پیروی و شناخت نبیّ و نبوّت و امام و امامت است.