علم لدنّی اهلبیت(علیهمالسلام)
س. آیا غیر از قرآن، کتابهای دیگری بر پیامبر نازل شده است و فقط علی از آن آگاه بوده است؟ اگر بگویید نه، پس امثال روایت ذیل چیست:
علی گفت: «سوگند به خدا که صحیفههای زیادی پیش من هست، زمینهای پیامبر خدا و اهلبیتش در آن مشخص شده است و صحیفهای نزد من هست که به آن عبیطه گفته میشود و در آن بیان شده است که شصت قبیله از قبایل عرب از دین بهرهای ندارند».
ما میگوییم این روایت معقول نیست و نمیتواند قابل قبول باشد، اگر اینگونه باشد که این قبایل عرب از دین بهرهای نداشته باشند، پس معنایش این است که یک مسلمان که از دین بهرهای داشته باشد وجود ندارد!
ج. اخبار و روایاتی كه غرابت متن و یا ضعف سند دارد بسیار زیاد است و در روایاتی كه بخاری و مسلم در دو كتابشان آوردهاند بسیار بسیار بیشتر است.
این دو، در كتابشان از نزدیك یكمیلیون حدیث، تعداد كمی را استخراج كردهاند كه شیعه و سنّی هیچكدام، به همه این احادیث احتجاج نمیكنند.
بهعلاوه، از ضروریات مذهب شیعه این است كه وحی و انزال احكام با رحلت پیامبر(ص) قطع شد و نبوّت و پیامبری بعد او نیست و هركس معتقد به خلاف آن باشد، كافر و خارج از اسلام است.
بلی، شیعه معتقد است كه ائمه(علیهمالسلام) دارای علم لدنّی میباشند و مثل امیرالمؤمنین
علی(علیهالسلام) علم خود را از پیامبر(ص) دریافت نمود كه فرمود:
شیعه در قول خداوند متعال كه فرمود: (قَالَ الّذی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الكِتَابِ)[2] معتقد است كه ائمه اهلبیت(علیهمالسلام) دارای همین نوع از علم هستند و مراد از قول خداوند كه فرمود: (قُلْ كَفى بِاللّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَكُم وَ مَنْ عِنْدَه عِلْمُ الكِتَاب)[3]، همین علم لدنّی ائمه(علیهمالسلام) است.
رسول خدا(ص) درباره اهلبیت(علیهمالسلام) فرمود: «لاتُعَلِّمُوهُم فَإنّهُم أعْلَم مِنْکم»[4]و حدیث معروف ثقلین[5] که پیامبر(ص) ، اهلبیت(علیهمالسلام) را عِدل قرآن معرفی مینمایند، البته بحث در این باب، مفصّل است.
[1]. صدوق، الامالی، ص737؛ همو، الخصال، ص572، 643 - 648؛ طبری امامی، دلائلالامامه، ص235؛ جوینی، فرائدالسمطین، ج1، ص101؛ «رسول خدا به من هزار باب علم آموخت که از هر بابی هزار باب گشوده میشود».
[2]. نمل، 40. «کسی که علمی از کتاب آسمانی داشت گفت».
[3]. رعد، 43. «بگو: کافی است که خداوند و کسی که علم کتاب (و آگاهی بر قرآن) نزد اوست، میان من و شما گواه باشند».
[4]. طبرانی، المعجمالکبیر، ج5، ص167؛ هیتمی، الصواعقالمحرقه، ص226 - 228 (باب وصایای پیامبر)؛ «به آنان چیزی یاد ندهید، زیرا آنان از شما داناترند».
[5]. احمد بن حنبل، مسند، ج3، ص59؛ ترمذی، سنن، ج5، ص328 – 329؛ طبرانی، المعجمالکبیر، ج3، ص65 – 67.