س. كتابهاى معتمد و موثق حدیث نزد شیعه وسائلالشیعه حر عاملى و بحارالانوار مجلسى و مستدرکالوسائل طبرسی است كه تمامى متأخر هستند.شخص عاقل چگونه این احادیث را قبول مىكند درحالىكه طىّ یازده تا سیزده قرن نوشته نشدهاند؟! و اگر در كتب آمده است، چرا فقط در قرنهاى اخیر به آنها دست پیدا كردهاند؟
ج. عجیب است از قومی که روایت حدیث از پیغمبر اکرم(ص) را از همان زمان ارتحال آن حضرت ممنوع کردند و «حَسْبُنا کِتابُ اللهِ»[1] را سیاست و وسیله ریاست خود و به فراموشی قراردادن سنّت رسولالله(ص) قرار دادند و به شیعه - که از عصر اول، سنّت رسول خدا را حفظ کرده و ضبط مینمودند و در همه فنون از قرن اول و دوم و سوم کتاب و اصل نوشتهاند و فن حدیث در بین آنها از فنون اولیه اسلامی به شمار میرفته است - میگوید كه در طیّ یازده یا سیزده قرن کتاب مدوّن نداشتهاند؟! و مبدأ تاریخ حدیث را تألیف وسائلالشیعه بگوید و تألیفات و کتابهای شیعه، مخصوصاً اصحاب امامباقر(علیهالسلام) و امامصادق(علیهالسلام) را نادیده بگیرد، حتّی کتب اربعه متقدمه شیعه را هم - که در شهرت مثل آفتاب جهانتاب میباشند - اسم نبرده است! این اظهار موضعها، علامت کمال تعصّب و عناد با اهلبیت(علیهمالسلام) است و اینکه دانسته و ازروی عناد حقایق را انکار میکنید.
خواننده عزیز میتواند تنها به کتاب تأسیسالشیعه[2] رجوع نماید تا بر او خصومت و دشمنی این سلفیها با اهلبیت(علیهمالسلام) معلوم شود.